Biraz da moda

Anthropologie nin sitesinde gördüm bu bluzu, ben de yapa bilirim bence. Eskiden de buna benzer bluzlar vardı.

Tekrar merhaba,

Merhaba,
uzun zaman oldu blogumu güncellemeyeli. Biraz teknik sebepler biraz da tembellik yüzünden oldu hepsi. Yeteri kadar zaman ayıramadığım gibi, yeteri kadar da fikir ve ürün de üretemiyorum. Hayatın koşturmacası aldı beni içine. Durup biraz dinlenmek istiyorum. Geçen akşam eşimle konuşuyorduk aynı konuyu, keşke insanların çalışma hayatında da okullarda olduğu gibi şubat tatili olabilse. 10 yıl çalıştıktan sonra biraz ara verebilsem ve tekrar başlasam. Fena fikir değil aslında. İş değiştirmek gibi değişiklikler yapmıyorsanız, bu mümkün değil. İş yaşamı bir süre sonra monotonlaşmaya başlıyor, günler akıp gidiyor. Şennur hanım sitemi ziyaret ettiğinde sitemi terk ettiğimi belirtmiş. Aslında hep aklımdaydı ama bir türlü fırsat yaratamadım. Umarım artık daha fazla zaman ayırabilirim.

Okula Başladık

Küçük kızım 4 yaşına geldi. Bu sene kreşe başlıyor. Cuma günü ilk defa 1-2 saatliğine gitti. Hiçbir zaman insanlardan çekinen bir insan olmamıştı zaten. Kreşe ilk girdiği andan itibaren sanki yıllardır oradaymış gibi davranmaya başladı. Onu kreşe bıraktıktan sonra kalbim heyecanla çarpmaya başladı. Ben ondan çok heyecanlandım Kreşten almaya gittiğimde ise gelmemek için bahaneler uydurdu. Umarım sonrası da bu kadar kolay olur. Büyük kızımın okulu ise pazartesi başlayacak. Büyük koşuşturmaca başlıyor....

Yemek Name

Türkiyenin ilk ve tek sanal yemek dergisi Yemek Name yayın hayatına başladı. Yandaki linkten hemen indirebilirsiniz. Siz de katkıda bulunabiliyorsunuz.
Yemek Name ekibine başarılar dilerim.

Dikiş Denemem

Aslında yaklaşık 1.5 yıldır dikiş dikme girişimlerim oluyor. Ne yazık ki çok başarılı olduğumu söyleyemem. Aslında bu beceriksizliğin tek srumlusu ben değilim. Dikiş makinem ne yazık ki bozuldu ve ben tamirattan sonra sedece düz dikiş dikebiliyorum. Eee bu da ne demek tabii ben yeterince yeteneklerimi sergileyemiyorum. Aslında biraz modellerdeki anlatımlara sadık kalsam daha başarılı olurum ama hemen annem gibi provasız, kalıpsız dikiş dikmek istiyorum. Her neyse uzun zaman sonra kendime 6 parçalı bir etek dikmeyi başardım. Aslında çok kolaymış. Neden bu mantığı ben daha önce denemedim diye de hayıflandım açıkçası. Sadece yapılan bel ve kalça ölçüsünü 6 eşit parçaya bölmek, kalça ile bel arasında yaklaşık 20 cm mesafe var. Kalçada her parçanın ölçüsünün üzerine 0,5 cm daha eklemek gerekiyor. Daha sonra eğer etek kısımlarının volanlı olmasını istemezseniz bel ve kalçadan aşağıya düz bir şekilde cetvelle iniyorsunuz, eğer biraz daha volanlı olmasını isterseniz o zaman etek boyundan itibaren yaklaşık 20 santim yukarıya kadar olan kısımda biraz daha genişletiyorsunuz. Acemiden bu kadar dikiş derisnden sonra işte eteğim...

Görmek ve Bakmak

Görmek ve Bakmak arasındaki farkı ortaokul yıllarımda Türkçe dersinde Nurullah Ataç'ın Görmek ve Bakmak isimli öyküsünü okuduğumda ilk defa düşünmüştüm. İki kavram gerçekten farklıydı ve insan hayatında önemli bir fark yaratıyordu. Daha sonraki zamanlarda eğitim fakültesinde öğrenim gördüğüm yıllarda, matematik dersini çocuklara sevdirebilmek, aslında matematiğin hayatımızın her anında bizimle birlikte olduğu bilincini yerleştirebilmek amacıyla yaptığım araştırmalarda da asıl öğretilmesi gerekenin görmek , birşeylerin esasında nasıl meydana geldiğini öğretmek olduğu olgusunu edinmiştim. Şimdi ise bir öğretmen değilim ama yine de o yıllarda öğrendiklerimi mesleğimde uyguluyorum.

Ne Kadar Uzun Zaman Olmuş

Ne kadar uzun zaman olmuş ben blog a girmeyeli, birşeyler yazmayalı. Aslında hep aklımda girip güncellemek vardı ama ne yazık ki elimde de siteyi güncelleyecek materyal yoktu. Ancak gün boyu çalıştıktan sonra eve yorgun argın gelip yemek, çocuklar koşuşturmacasına giriyorum. Ama bu arada ufak ufak dikiş dikmeye başladım. Gerçekten ufak ufak çünkü önce büyük kızıma etek diktim, sonra da küçük kızıma yazlık bir elbise diktim. Aslında çok eskiden beri dikiş dikmek isterdim. Annem çok güzel dikiş diker, o dikerken ben de ona el işlerinde yardım ederdim. Sonra evlendikten sonra ancak bu sene(8 yıl sonra) dikiş makinamın başına oturabildim. Biraz acemiyim ama öğreneceğim elbet.

Mutluluk

Bugün içimde nedenini bilemediğim bir mutluluk var. Aslında tam da işlerin zora girdiği, benim oradan oraya koşturduğum bir gün. Ama herşey beni fazlasıyla güldürüyor. Yeni yıl geldi, neredeyse 10 günü geçti bile. Ben bir sürü işi yetiştirmek için kafamı kaldırmadan çalışmak zorundayım. Böyle günlerde insanın herşeye rağmen kendini iyi hissetmesi iyi bir şey. Buraya bir internet gülen suratı yapayım bakayım :) . Olmadı surata dönüştürmedi ama olsun.
Küçük kızım artık bıdı bıdı çok güzel konuşuyor. Hatta biraz geveze bile diyebiliriz. Kelimelerini tam olarak anlamayınca ortaya garip bir gürültü çıkıyor. Kendisini anlamadığımızı anlayınca da sinirleniyor, bu defa sinirli sinirli konuşmaya başlıyor. Çok konuşma konusunda büyük kızıma sıkı bir rakip geliyor anlayacağınız. Geçen hafta sonu videoda büyük kızımın 1.5 - 2 yaşındaki görüntülerini izledik. Küçük kızım ekranda seyrettiği kişinin önce kendisi olduğunu sandı. Sonra kendisi olmadığını anladı konuşmalardan ama ablası olduğuna da ikna olmadı. Gece uyutmaya çalışırken hala o kız da uyumuşmu anne? diye sorup duruyordu...
Günler ne kadar çabuk geçiyor. İnsan zamanı bir an olsun durdurup, yaşadığı anın tadına varmak istiyor ama...Yapılacak ne kadar çok şey var.
Kendime yeni yıl için bir yapılacaklar listesi oluşturmak istiyorum. Böyle listeler oluşturmaktan hep kaçınmışımdır. Ben listelere çok bağlı kalabilen bir insan değilim. Genelde kendime ait bir planım vardır ama araya giren ekstra işler yüzünden hep sekteye uğrar. Bir listenin varlığı ve uygulanamıyor olması ise beni çok rahatsız eder. Ama yine de yapmak istediğim şeyleri bir yerlere not etmek, daha sonradan aklıma geldiğinde üzülmekten daha iyidir. Şimdi bile aklımda bir çok şey var unutmadan bir yerlere not almam gereken.
Haydi hoşçakalın, şimdi bir şeyler yapmalıyım...